Taktyki Barbary Hammer to retrospektywa filmowa pionierki kina queerowego i jednej z najwa?niejszych re?yserek wspó?czesnego kina niezale?nego z USA. Artystka mi?dzy 10 a 18 pa?dziernika odwiedzi Kraków, Warszaw? i ?ód?, by przedstawi? swoje prace i porozmawia? o nich z publiczno?ci? Muzeum Sztuki Wspó?czesnej MOCAK, Centrum Sztuki Wspó?czesnej Zamek Ujazdowski i Muzeum Sztuki MS.

Barbara Hammer uwa?ana jest za pionierk? kina queerowego, a tak?e wa?n? posta? kina niezale?nego. Urodzona i wychowana w Hollywood, kolebce kina komercyjnego, jest jednocze?nie jedn? z najbardziej niepokornych i bezkompromisowych artystek, które od pocz?tku swojej kariery rozwijaj? j?zyk kina eksperymentalnego. Od ko?ca lat sze??dziesi?tych do dzi? jej filmy pokazywane s? na festiwalach filmowych (m.in. dwie nagrody Teddy Awards na Berlinale), a kola?e i rysunki wraz z filmami z?o?y?y si? na retrospektywne wystawy w Centrum Pompidou, MOMie w Nowym Jorku czy Tate Modern w Londynie. Hammer by?a stypendystk? Fundacji Guggenheima i od lat uczy filmu w Europie i USA.


Wi?cej informacji o wydarzeniu: LINK


Synch Touch (1981, 16 mm, kolor, 10’). Motywem przewodnim w lesbijskiej twórczo?ci Hammer i rodzajem jej artystycznego credo jest zwi?zek wzroku i dotyku. Patrz?c – dotykamy, dowodzi re?yserka, a dotykaj?c – widzimy. Film jest eksploracj? tej tezy.

Endangered (1988, kolor, 19’). Cyfrowa rewolucja sprawi?a, ?e film 16mm sta? si? gatunkiem zagro?onym. Hammer mówi o tym ju? w 1988 roku. W filmie o utracie ?wiat?a spowodowanej zanieczyszczeniem atmosfery lokalizacja (Galapagos) s?u?y za metafor? gatunku sztuki, który jest na wymarciu i który nale?y wzi?? pod ochron?.

Sanctus (1990, kolor i b&w, 19’). Zwiedzaj?c muzeum fotografii w domu Georga Eastmana, Hammer odkry?a puszk? podpisan? „Rentgeny Watsona”, zawieraj?c? trzydziestopi?ciomilimetrow? ta?m? nitro z zarejestrowanymi na niej ruchomymi prze?wietleniami ludzkiego cia?a (o Watsonie, jego filmach i cenie, jak? zap?aci? za swój eksperyment traktuje, Dr. Watson’s X-Rays). Zabawny a zarazem straszny (widok poruszaj?cych si? szkieletów przywodzi na my?l niebezpiecze?stwa zwi?zane z napromieniowaniem), do g??bi i dos?ownie fizyczny, ale te? podnios?y, ten film to swoisty danse macabre z choreografi? Barbary Hammer.

Vital Signs (1991, kolor i b&w, 9’). Tu szcz?tki po ludzkim ciele pojawiaj? si? w wymiarze dos?ownym: re?yserka ta?czy ze szkieletem po?yczonym z wydzia?u biologii. Ta?czy ze ?mierci?, a zarazem j? oswaja: karmi szkielet, ubiera, zabiera na spacery.

Pools (z Barbar? Klutinis; 1981, 16mm, kolor, 9’). Nakr?cony we wspó?pracy z re?yserk? Barbar? Klutinis, w wodzie pe?nych przepychu basenów La Casa Grande, posiad?o?ci Randolphe’a Hearsta, ameryka?skiego magnata prasowego, prototypu tytu?owego bohatera filmu „Obywatel Kane” Orsona Welles’a. To jeden z najbardziej wizualnie imponuj?cych filmów Hammer, granicz?cy z abstrakcj?, pe?en powielaj?cych si? symetrii i dezorientuj?cych punktów widzenia. Film dedykowany jest Julii Morgan, projektantce posiad?o?ci Hearsta, lesbijce, pierwszej licencjonowanej architektce ameryka?skiej.

Still Point (1989, 16mm, kolor, 9’). ?cie?ka d?wi?kowa to monta? dwóch kobiecych g?osów (Hammer i jej obecnej ?ony, Florrie Burke) i wypowiedzi medialnych. Na poziomie wizualnym Hammer montuje obrazy ameryka?skiej biedy miastz uj?ciami z wycieczki dwóch kobiet (odegranych przez Hammer i Burke) w pe?en przestrzeni i oddechu, s?oneczny ?wiat natury. Refleksja o miejscu relacji intymnych (domowych) we wspó?czesnej rzeczywisto?ci ameryka?skiej, a zarazem autokrytyczne studium przywileju.

Generations (z Gin? Carducci; 2010, kolor i b&w, 30’). Nakr?cony na Coney Island przez 70-letni? Hammer i m?odsz? od niej o dwa pokolenia Gin? Carducci - re?yserk? zaanga?owan? w ocalenie ta?my 16 mm, pracuj?c? ze starym bolexem, wywo?uj?c? film we w?asnej kuchni i montuj?c? go na w?asnym steenbecku. Obie re?yserki montowa?y obraz i d?wi?k oddzielnie i po??czy?y swoje filmy dok?adnie po?rodku.


Rezerwacja biletów online

poprzednia strona.