Taktyki Barbary Hammer to retrospektywa filmowa pionierki kina queerowego i jednej z najwa?niejszych re?yserek wspó?czesnego kina niezale?nego z USA. Artystka mi?dzy 10 a 18 pa?dziernika odwiedzi Kraków, Warszaw? i ?ód?, by przedstawi? swoje prace i porozmawia? o nich z publiczno?ci? Muzeum Sztuki Wspó?czesnej MOCAK, Centrum Sztuki Wspó?czesnej Zamek Ujazdowski i Muzeum Sztuki MS.

Barbara Hammer uwa?ana jest za pionierki? kina queerowego, a tak?e wa?n? posta? kina niezale?nego. Urodzona i wychowana w Hollywood, kolebce kina komercyjnego, jest jednocze?nie jedn? z najbardziej niepokornych i bezkompromisowych artystek, które od pocz?tku swojej kariery rozwijaj? j?zyk kina eksperymentalnego. Od ko?ca lat sze??dziesi?tych do dzi? jej filmy pokazywane s? na festiwalach filmowych (m.in. dwie nagrody Teddy Awards na Berlinale), a kola?e i rysunki wraz z filmami z?o?y?y si? na retrospektywne wystawy w Centrum Pompidou, MOMie w Nowym Jorku czy Tate Modern w Londynie. Hammer by?a stypendystk? Fundacji Guggenheima i od lat uczy filmu w Europie i USA.


Wi?cej informacji o wydarzeniu: LINK


Dyketactics (1974, 16 mm, kolor, 4’) to jeden z lepiej znanych wczesnych filmów Hammer, który zrobi?a jeszcze w szkole filmowej. Nakr?cony podczas wyprawy za miasto, „w naturze”, przedstawia grup? kobiet oddaj?cych si? wspólnym rytua?om. Z godzinnego materia?u re?yserka pozostawi?a 4 minuty, przez co film jest zwarty, a poczucie „naturalno?ci” jest wynikiem radykalnej manipulacji oryginalnego zapisu. Wyre?yserowana i odegrana przez Hammer i Poe Asher (a wi?c ca?kowicie „aktorska”) jest te? scena erotyczna, co nie zmienia faktu, ?e publiczno?? ma wra?enie podgl?dania seksualnego zbli?enia dwóch kobiet (bezprecedensowe w historii ameryka?skiego kina). Film jest impresjonistyczny i ca?kiem pozbawiony dialogu i narracji. Stwarza utopijn? wizj? naturalnej enklawy, rodzaj wspó?czesnego Lesbos w Kalifornii lat 70.

Superdyke (1975, 16 mm, kolor, 25’) to ju? frontalny atak na miejskie instytucje-performans, w którym grupa kobiet uzbrojonych w amazo?skie tarcze w?asnej produkcji wkracza do ratusza, autobusu i domu towarowego, wywracaj?c ?wiat do góry nogami, ku w?asnej uciesze i zdumieniu gawiedzi.

Menses (1974, 16 mm, kolor, 4’) to film komiczny, cho? jednocze?nie ?ami?cy kolejne tabu, tym razem dotycz?ce pokazywania fizjologicznych aspektów kobiecej cielesno?ci i najbardziej ocenzurowanej wydzieliny ludzkiego cia?a. Kobiety kupuj? hurtowe ilo?ci ?rodków higienicznych, krwawi? i znosz? jaja.

Double Strength (1978, 16 mm, kolor, 16’) re?yserka nazywa „poetyckim studium zwi?zku lesbijskiego”. Hammer wraz z jej ówczesn? partnerk?, Terry Sendgraff, artystk? powietrznego performansu na trapezie, filmuj? si? nawzajem w locie i chwilach intymnych. Podwójny portret wzajemny dwóch artystek. ?rodkiem przekazu jednej jest powietrze i grawitacja, drugiej -?wiat?o; obie pracuj? z cia?em i jego ruchem w przestrzeni.

Audience (1982, 16 mm, b&w, 32’). Tu Hammer oddaje g?os publiczno?ci. Zastanawia si?, czy nasze zró?nicowane reakcje na to samo dzie?o sztuki nie mog?yby by? form? dialogu, w którym rozpozna?yby?my to, co mamy ze sob? wspólnego i co nas ró?ni. Re?yserka obserwuje publiczno?? przed i po pokazach tych samych filmów (w Ameryce i Europie), rozmawia ni? i filmuje komentarze na temat w?asnych filmów, zawieraj?c w filmie krytyk? w?asnej twórczo?ci. Rozpoznanie prawa do (re)interpretacji autorskiej „intencji”, czy próba kontroli poprzez wtórne zamkni?cie jej we w?asnym filmie?


Rezerwacja biletów online

poprzednia strona.