Twórczo?? filmow? Yoko Ono trudno zaszufladkowa?, podobnie jak jej twórczo?? w ogóle.
Film, a zw?aszcza film eksperymentalny, na swój sposób odzwierciedla „rewolucje” w sztukach wizualnych - tendencje minimalistyczne, antysystemowe, opór przeciw instytucji - to wszystko odbi?o si? jak odcisk na ta?mie celuloidowej, cz?sto wychodz?c poza jej „ramy” i „klatki” (angielski termin „frame” zawiera w sobie oba znaczenia).

Yoko Ono, stoj?c na obrze?u g?ównych nurtów sztuki wspó?czesnej, Fluxusu, minimalizmu, czy konceptualizmu (a raczej mi?dzy nimi, czerpi?c ze wszystkich) równie? w filmie wykaza?a zainteresowanie raczej trawestacj?, czy marginesem, kina strukturalnego, rozszerzonego, poetyckiego, wszelkich odmian filmu eksperymentalnego.

Swoist? odmian? dokumentu poetyckiego spod znaku Jonasa Mekasa, jest film „Bottoms” („Pupy”) w gruncie rzeczy (zdawkowych, nie da si? ukry?) portrety trzystu sze??dziesi?ciu pi?ciu osób. Zdaniem Yoko to „petycja za pokojem”. Co za przewrotny – albo raczej od-wrotny – dokumentalizm!

Dosadniej zaanga?owane s? dwa filmy zrealizowane z Johnem Lennonem, takie jak „Bed-in”, który jest prost? rejestracj? siedmiu dni z ?ycia pary. Siedmiu dni, które postanowili sp?dzi? nie wychodz?c z pokoju hotelowego, by zwróci? uwag? na okrucie?stwa wojny w Wietnamie. Niedaleka st?d droga do „Two Virgins”, portretu podwójnego Ono i Lennona, a od nich do „Screen Tests” Warhola, w których aktorzy-amatorzy ze s?ynnej Factory „graj?” siebie samych.

Dalsze analogie z aktywno?ci? filmow? Warhola, której nie sposób nie przywo?a?, wykazuje film „Erection”. Móg?by by? to kolejny, po „Sleep” i „Eat”, film obiektywnie i beznami?tnie rejestruj?cy podstawowe czynno?ci organizmu, tak? jak spanie, jedzenie, czy raczej czynno?? dwóch organizmów jak w „Blow Job”. Poczucie humoru Yoko kaza?o jej jednak przesun?? akcent w stron? „Empire” (które w ci?gu ponad o?miu godzin w czasie rzeczywistym, w jednym uj?ciu, ukazywa?o Emipre State Building) i filmowanych eksperymentów z dziedziny land-artu Gordona Matty-Clarka. Dwudziestominutowy film ukazuje kolejne etapy budowy jednego z londy?skich hoteli.

Podobn? humorystyczn? zabaw? jest „Apotheosis” – wst?pienie do nieba Ono i Lennona w balonie. Tak jak „Bed-in” ?wiadomie wykorzystuje s?aw? jego bohaterów do walki politycznej, tak „Rape” (równie? z 1969 roku) – odwrotnie – mówi o ci??arze s?awy i poczuciu zagro?enia p?yn?cego z wszechobecno?ci kamer, paparazzich i przemocy psychologicznej, której ofiar? staj? si? celebrities. Voyerystyczna kamera ?ledzi na ulicach Nowego Jorku modelk?. Z na pozór niewinnej ciekawo?ci dochodzi w sumie do gwa?tu na jej prywatno?ci. W pewien sposób film ten jest dramatyczn? antycypacj? losu Johna Lennona.

To, jak ?ycie i twórczo?? Yoko Ono stanowi? jedno??, wida? nie tylko w filmach jej autorstwa, ale tak?e w filmach o niej i Lennonie. Jednym z lepszych jest, powsta?y w 2007 roku (podobno pod „kontrol?” Yoko Ono), dokument „Ameryka kontra John Lennon”, który uzupe?nia retrospektyw?, towarzysz?c? wystawie „Fly”.

PROGRAM FILMOWY (filmy w j?zyku angielskim):

YOKO ONO. PROGRAM I: The Museum of Modern Art Show, USA 1971, 7’/ No.4 Bottoms, USA 1966, 80’
7.10., wtorek, godz. 20.00 oraz 10.10., pi?tek, godz. 20.00

YOKO ONO. PROGRAM II: Two Virgins, USA 1968, 19’ / Bed-In, USA 1969, 61’ / Apotheosis, USA 1970, 18’
8.10, ?roda, godz. 20.30 oraz 11.10., sobota, godz. 20.00

YOKO ONO. PROGRAM III: Erection, USA 1971, 20’/ Rape, USA 1969, 77’
9.10., czwartek, godz. 20.30 oraz 11.10., sobota, godz. 22.00

Ameryka kontra John Lennon(The US vs. John Lennon), re?. David Leaf, USA 2006, 96’
10.10., pi?tek, godz. 21.30 oraz 13.10., poniedzia?ek, godz. 19.00

Bilety: 6-10 pln.

poprzednia strona.