Ogie? nie do ugaszenia
W 1968 roku Farocki razem z siedemnastoma innymi studentami z berli?skiej Akademii Filmowej zosta? relegowany za dzia?alno?? wywrotow?. Rok pó?niej powsta? film „Ogie? nie do ugaszenia” - najwa?niejsza produkcja agitacyjno-propagandowa ruchu protestacyjnego przeciwko wojnie w Wietnamie. To traktat o produkcji napalmu, podziale pracy i braku suwerenno?ci w my?leniu, charakteryzuj?cy si? brechtowsk? surowo?ci? stylu, dydaktyzuj?c? narracj? i przejmuj?c? wymow?. Dzi? jest to film dokumentalny, przedstawiaj?cy pedagogiczny rygoryzm pokolenia ’68, ale tak?e jego umiej?tno?? takiego na?wietlania skomplikowanych zale?no?ci, ?e dla wywodz?cych si? z tej generacji ludzi, rozumienie i dzia?anie stopi?y si? w sposób oczywisty w jedno. Film antycypuje wiele tematów, które odgrywaj? wa?n? rol? w pó?niejszej twórczo?ci Farockiego: technologia, wojna, uwik?anie naukowców i in?ynierów w kompleks militarno-przemys?owy. Stylizowana, oszcz?dna kompozycja kadru, pozbawione g??bi pomieszczenia filmowane obiektywem 10mm, „nienaturalne” d?ugie uj?cia i podobne jak u Brechta prowadzenie aktorów by?y zapowiedzi? pó?niejszych filmów, które Farocki nakr?ci? w latach 70-tych i wczesnych latach 80-tych. Jednak ze wzgl?du na jego polityczne zaanga?owanie jako studenta filmówki najwa?niejszym aspektem jest tu gest autodestrukcji. Stanowi on sygna?, ?e Farocki odchodzi od bezpo?redniej wojowniczo?ci w sferze polityki i zwraca si? ku filmom, które umo?liwiaj? artystyczno-estetyczn? sublimacj? i cechuj? si? skrajnym formalnym radykalizmem. Tak zdecydowan? postaw? outsidera przyj??o bardzo niewielu re?yserów, nawet w tamtych czasach, które w kinie zachodnioniemieckim bardzo sprzyja?y eksperymentom.

Obrazy z wi?zienia
Czasami kamera jest jak bro?. Dziedzi?ce w wi?zieniu Corchoran (USA) s? porozcinane jak kawa?ki tortu. Na ich wierzcho?kach czuwaj? kamery i uzbrojeni stra?nicy. Kiedy wi??niowie si? bij?, pozostali rzucaj? si? na ziemi?, bo wiedz?, ?e padn? strza?y. Harun Farocki pokazuje sceny ilustruj?ce, jak machina funkcjonuje i u?mierca „wi?zienie”. Materia? Farockiego fascynuje doborem filmowanych miejsc i perspektyw? spojrzenia. Sceny z filmów fabularnych, dokumentalnych i propagandowych zawsze pokazuj? wi??nia, jako osob? wykluczon?, potencjalnie agresywn?, ewentualnie zaburzon? psychicznie.

poprzednia strona.