Stabilno?? kapitalizmu - oto temat filmu „Jak wida?”. Po erze nieudanego buntu, zapanowa?a najwidoczniej cicha zgoda, co do tego, aby przyj?? stabilno?? kapitalizmu jako pewnik. Najbardziej przygn?biaj?ce obalenie wszelkich teorii, które w 1968 roku koniec kapitalizmu wyznaczy?o nie jak punkt docelowy, lecz jako niepodwa?aln? przes?ank?, jako historyczny absurd, który trzeba zaakceptowa?, dzi?ki któremu rzeczywisto?? znów dopuszcza si? bezprawia wobec teorii. Farocki nie jest z tego zadowolony. Z gi?tkim uporem obstaje przy tym, ?e dawne pytania nadal s? tymi w?a?ciwymi, ale trzeba postawi? je na nowo, w inny sposób. Stabilno?? kapitalizmu to dla niego przedmiot bada?. Prowadzi te badania, analizuj?c produkty, takie jak: autostrady, stany fizyczne, wojna, relacje pomi?dzy tkactwem i liczeniem, pornografia, zjawisko konwersji - przestawiania produkcji z towarów wojennych na towary niewojenne. Badania Farockiego nie przynosz? ?adnych odpowiedzi. Zach?caj?, aby nie ustawa? w zadawaniu pyta?. Nie zawsze jednak wystarczy widzie? rzeczy takimi, jakimi s?. W obrazach zawsze mo?na co? odkry?, je?li tylko próbuje si? je intensywnie odczytywa? - taka jest zawieraj?ca ukryty sens konkluzja tego filmowego eseju dokumentalnego. Z naukow? wr?cz skrupulatno?ci?, niezwykle konkretnie opowiada on o niezwykle abstrakcyjnych relacjach: pomi?dzy wojn? a zarabianiem na chleb, mi?dzy ruchem obrotowym, a ci?g?o?ci? produkcji towarów, o sprz??eniu mi?dzy narz?dziem i maszyn? licz?c?, które sprawia, ?e oko, nos i ucho robotnika przestaj? odgrywa? decyduj?c? rol?. Farocki pokazuje histori? techniki jak histori? polityczn?. W procesie, w którym - jak napisa? filozof Günther Anders – „szczegó?y wi?cej znacz? ni? ca?o??”.

poprzednia strona.